Αντίθετα με τις παραδοσιακές θεωρίες συμβουλευτικής και σύμφωνα με την άποψη που υποστηρίζεται σ' αυτό το άρθρο, και η οποία είναι σύμφωνη με σύγχρονες θεωρητικές προσεγγίσεις, το έργο του συμβούλου θα πρέπει να είναι: (α) να απελευθερώσει τα άτομα με δυσλειτουργίες από την προσωπική ευθύνη για το πώς θα εξελιχθεί η περίπτωσή τους, (β) να τα ενθαρρύνει να δουν τις δυσκολίες και τα προβλήματά τους μέσα σε ένα πολιτισμικό, κοινωνικό και οικογενειακό πλαίσιο, και (γ) να διευκολύνει την προσωπική ενέργεια και δράση για τη βελτίωση της κατάστασής τους. Μια πολιτισμικά, λοιπόν, προσανατολισμένη συμβουλευτική είναι αυτή που φαίνεται ότι ενδεί- κνυται για την περίπτωση των ατόμων με δυσλειτουργίες μια συμβουλευτική που θα πρέπει να παρεμβαίνει τόσο σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο, όσο και στην κοινότητα και στο περιβάλλον, δίνοντας έμφαση στην “αλληλεξάρτηση" και τον “εαυτό σε δράση”.
