Κράτηση από NSAGs: εξέταση τρόπων και στρατηγικών για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου
Τίτλος:
Detention by non-state armed groups: considering Ways and strategies for the implementation of international law and international humanitarian
Κύρια Υπευθυνότητα:
Παπαδόπουλος, Βασίλειος Π.
Επιβλέπων:
Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:
Μη Κρατικές Ένοπλες Ομάδες, ΔΑΔ, Διεθνές Δίκαιο, Εθιμικό ΔΑΔ, Δικαιώματα του Ανθρώπου, Κράτηση, Στρατηγικές, Τεχνικές, Κανόνες Non-State Armed Groups, IHL, International Law, Customary IHL, Human Rights, Detention, Strategies, Techniques, Rules
Ημερομηνία Έκδοσης:
2024
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η κράτηση τόσο από κράτη, όσο και από NSAGs, όπου επικεντρώνεται η παρούσα, αποτελεί πραγματικότητα στις ένοπλες συγκρούσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων, άτομα ή ομάδες ατόμων στερούνται της ελευθερίας τους, επειδή συλλαμβάνονται· οι δε συλλήψεις και πράξεις κράτησης από NSAGs είναι συχνά αυθαίρετες και επομένως παράνομες αποτελώντας το προοίμιο μιας σκληρότερης μεταχείρισης - Όπως επιβεβαιώνεται από πρόσφατα παραδείγματα (Συρία, Λιβύη, Κολομβία, κ.α.), η στέρηση της ελευθερίας ατόμων ή ομάδων ατόμων κατά τη διάρκεια ενόπλων συγκρούσεων μη διεθνούς χαρακτήρα από NSAGs, δεν είναι καινοφανής. Η έρευνα έδειξε ότι η σύλληψη και κράτηση ατόμων από NSAGs, συμβαίνει ιδίως σε περιπτώσεις που διατηρούν τον έλεγχο εδαφών. Αναφέρεται ότι, πολλές από τις ομάδες αυτές, όπως αυτές που δραστηριοποιούνται στη Συρία, ανεξαρτήτως μεγέθους και πολυπλοκότητας, κρατούν κρατούμενους σε προσωρινές φυλακές και κέντρα κράτησης σε όλη τη χώρα. Παρότι δεν υφίσταται ενιαία τυπολογία, αρκετοί ταξινομούν τους NSAGs, ανάλογα με τους στόχους, την επιχειρησιακή και οργανωτική τους δομή. Βασιζόμενοι στα διάφορα στοιχεία που προβλέπει το ΔΔ, ιδίως τη νομολογία των διεθνών ποινικών δικαστηρίων, καθώς και τις πολιτικές επιστήμες, οι NSAGs ταξινομούνται σε τρεις τύπους: (i) όσους ασκούν «de facto» εξουσία και έλεγχο σε έδαφος και πληθυσμό (ii) όσους έχουν χαμηλότερο βαθμό οργάνωσης και ελέγχου και αναφέρονται επίσης ως «ένοπλες ομάδες αντιπολίτευσης» και (iii) όσους έχουν βασικό επίπεδο ελέγχου σε μια περιοχή και έναν πληθυσμό, που χαρακτηρίζονται «πολιτοφυλακές». Η υπόθεση πίσω από αυτήν την επιλογή είναι ότι οι ομάδες αυτές αποτελούν ενδεικτικά τους κύριους τύπους δρώντων, που δραστηριοποιούνται στις σύγχρονες ένοπλες συγκρούσεις και θα πρέπει να ενθαρρύνονται να αναφέρουν περιοδικά τη συμμόρφωσή τους με τις υποχρεώσεις του ΔΑΔ. Ερωτήματα σχετικά με το εάν, υπό ποιες προϋποθέσεις και σε ποιο βαθμό δεσμεύονται από νομικά καθεστώτα, ιδίως το IHRL, παραμένουν αμφισβητούμενα από τη διεθνή νομική κοινότητα. Σε έναν κόσμο όπου οι NSAGs στερούν συνεχώς την ελευθερία από άτομα, η παρούσα εργασία έχει αναγνωρίσει την ανάγκη να διερευνηθεί το νομικό πλαίσιο που προστατεύει τους κρατούμενους σε NIACs ως θέμα διεθνούς ενδιαφέροντος. Τέτοιοι «κανόνες», που μπορεί να λάβουν τη μορφή κωδίκων δεοντολογίας και συμφωνιών που συνάπτονται με άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, πρέπει να ακολουθούν ορισμένες απαιτήσεις. Ειδικότερα, θα πρέπει: (i) να είναι προσβάσιμοι, (ii) να διαθέτουν βαθμό ακρίβειας που να επιτρέπει επαρκή προβλεψιμότητα και (iii) να παρέχουν επαρκή και αποτελεσματική προστασία έναντι της αυθαιρεσίας. Εάν τα παραπάνω προβλεφθούν, θα είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ότι οι NSAGs δεν δύναται να στερήσουν την ελευθερία ατόμων νομίμως (ή, τουλάχιστον, όχι αυθαίρετα). Φυσικά, η σκέψη αυτή δεν έχει στόχο να αγνοήσει τις δραστηριότητες κράτησης από τα κράτη, αλλά μάλλον επιδιώκει να αντιμετωπίσει ορισμένες νομικές, κανονιστικές και πρακτικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα σε μεγάλο βαθμό από άλλες οντότητες στη σφαίρα των ένοπλων συγκρούσεων ,πέραν της παραδοσιακής κρατοκεντρικής προοπτικής του διεθνούς δικαίου, προς μια άλλη, προσανατολισμένη περισσότερο στην πολιτική.
Abstract:
Detention by both States and NSAGs constitutes a reality in armed conflicts, during which, individuals or groups of individuals are deprived of their liberty because they are arrested; and arrests and detentions by NSAGs are often arbitrary and therefore illegal, constituting the prelude of harsher treatment As it is confirmed by recent examples (Syria, Libya, Colombia, etc.), the arrest and detention of people by NSAGs, mostly in cases they retain control of lands, is not a new phenomenon. It has been reported that many of these groups, such as those operating in Syria, regardless of size and sophistication, are holding prisoners in temporary prisons and detention centers across the country. Although no common typology has been widely accepted, several classify NSAGs in terms of their objectives, operational and organizational structure. Based on the various sources of international law, especially case law, as well as political science, NSAGs are classified into three types: (i) those who exercise “de facto” power and control over territory and population (ii) those who have lower degree of organization and control also referred to as "armed opposition groups" and (iii) those who have a basic level of control over an area and population, labeled "militias". The assumption behind this choice is that these groups represent indicatively the main types of actors active in modern armed conflicts and should be encouraged to periodically report on their compliance with IHL obligations. Questions about whether, under which conditions and to what extent NSAGs are bound by legal regimes, in particular IHRL, remain contested by the international legal community. In a world where NSAGs continually deprive individuals of their freedom, this paper has recognized the need to explore the legal framework protecting detainees in NIACs as a matter of international concern. Such "rules", which can take the form of codes of conduct, and agreements with other stakeholders, must follow certain requirements. In particular, they should: (i) be accessible, (ii) have a degree of accuracy that allows for sufficient predictability, and (iii) provide adequate and effective protection against arbitrariness. If the above is provided for, then it would be very difficult to argue that NSAGs cannot deprive individuals of their liberty legally (or, at least, not arbitrarily). Of course, this consideration is not intended to ignore detention activities by States, but rather seeks to address certain legal, regulatory and practical processes largely taking place, involving other entities in the sphere of armed conflict, beyond the traditional state-centric perspective of international law towards a more policy-oriented one.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2024
