Νέες τεχνολογίες και σύγχρονες μορφές εργασίας: η περίπτωση της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης
Τίτλος:
New technologies and modern forms of work: the case of the Public Employment Service
Κύρια Υπευθυνότητα:
Παπαδοπούλου, Γεωργία Γ.
Επιβλέπων:
Πολυμέρης, Σπυρίδων
Θέματα:
Keywords:
Πολιτικές απασχόλησης, κατάρτιση, ΔΥΠΑ, νέες τεχνολογίες, ψηφιακός αλφαβητισμός Employment Policies, training, DYPA, new technologies, digital literacy
Ημερομηνία Έκδοσης:
2024
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στην ένταξη των νέων τεχνολογιών και των σύγχρονων μορφών εργασίας στην Ελλάδα και στην ανάγκη ύπαρξης των ενεργητικών πολιτικών της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης, κυρίως μέσω της πρόβλεψης προγραμμάτων κατάρτισης για τη συνεχή επικαιροποίηση των γνώσεων των εργαζομένων και των αναζητούντων εργασία, είτε αυτή αφορά τον ιδιωτικό, είτε τον δημόσιο τομέα. Πιο συγκεκριμένα, λόγω της επαγγελματικής μου ενασχόλησης με την εύρεση εργασίας καθημερινά στους πολίτες και της πεποίθησής μου ότι η κατάρτιση και η επανακατάρτιση των επαγγελματικών δεξιοτήτων αποτελεί καθοριστικό παράγοντα εύρεσης ή και διατήρησης της εργασίας, στην τεχνολογική εποχή που ζούμε, στην παρούσα εργασία έγινε μια προσπάθεια εξέτασης των στάσεων των εργαζομένων της Δ.ΥΠ.Α. απέναντι στην ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών του οργανισμού, στην χρήση των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας (Τ.Π.Ε.) στην καθημερινότητά τους, στην επάρκεια των προγραμμάτων κατάρτισης για την χρήση τους και στην αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων προγραμμάτων ενεργητικών πολιτικών που αφορούν την κατάρτιση προς τον πολίτη. Για τον σκοπό της εργασίας πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση και αναλύθηκαν η έννοια και τα είδη της ανεργίας, οι πολιτικές απασχόλησης κάνοντας την απαραίτητη διάκριση σε ενεργητικές και παθητικές πολιτικές απασχόλησης, οι σύγχρονες και ευέλικτες μορφές εργασίας, αφιερώνοντας ένα αρκετά μεγάλο μέρος της εργασίας στην τηλεργασία καθώς έχει πλέον παγιωθεί και έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας μας και τέλος, η ανάγκη κατάρτισης και επανακατάρτισης των δεξιοτήτων των εργαζομένων και των αναζητούντων εργασία. Ακόμα, αναλύεται ο οργανισμός της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ) μέσω της ιστορικής αναδρομής του θεσμού, αναλύονται οι πολιτικές απασχόλησης που εφαρμόζει αλλά και η εκσυγχρονισμένη και ψηφιοποιημένη μορφή που έχει λάβει. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι διερεύνηση του ζητήματος της ανταπόκρισης των εργαζομένων του οργανισμού στην ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών αυτής, με η αφορμή τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της υπηρεσίας και την ανάγκη κατάρτισης και επανακατάρτισης των δεξιοτήτων των εργαζομένων. Για την εκπόνηση της εργασίας διεξήχθη ποσοτική έρευνα σε 464 απασχολούμενους του οργανισμού. Η προσέγγιση του θέματος έγινε σε δύο μέρη, το θεωρητικό, όπου γίνεται παρουσίαση του θέματος μέσω επιστημονικών άρθρων και βιβλιογραφικής αναφοράς και το εμπειρικό, στο οποίο αναλύονται τα αποτελέσματα της επεξεργασίας των ερωτηματολογίων. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώνεται ότι η κατάρτιση αποτελεί την σημαντικότερη μορφή ενεργητικής πολιτικής δεδομένου ότι ενισχύει την προσδοκία των επιμορφούμενων για την απόκτηση επιπλέον γνώσεων και την διευκόλυνση της καθημερινότητάς τους στο εργασιακό περιβάλλον. Γενικότερα, παρατηρήθηκε μέτρια ικανοποίηση των υπαλλήλων από την επάρκεια κατάρτισης που λαμβάνουν από τον οργανισμού, καθώς η δραματικά εξελισσόμενη τεχνολογία καθιστά αναγκαία την συνεχή επιμόρφωσή τους και την επικαιροποίηση των γνώσεών τους.
Abstract:
Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στην ένταξη των νέων τεχνολογιών και των σύγχρονων μορφών εργασίας στην Ελλάδα και στην ανάγκη ύπαρξης των ενεργητικών πολιτικών της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης, κυρίως μέσω της πρόβλεψης προγραμμάτων κατάρτισης για τη συνεχή επικαιροποίηση των γνώσεων των εργαζομένων και των αναζητούντων εργασία, είτε αυτή αφορά τον ιδιωτικό, είτε τον δημόσιο τομέα. Πιο συγκεκριμένα, λόγω της επαγγελματικής μου ενασχόλησης με την εύρεση εργασίας καθημερινά στους πολίτες και της πεποίθησής μου ότι η κατάρτιση και η επανακατάρτιση των επαγγελματικών δεξιοτήτων αποτελεί καθοριστικό παράγοντα εύρεσης ή και διατήρησης της εργασίας, στην τεχνολογική εποχή που ζούμε, στην παρούσα εργασία έγινε μια προσπάθεια εξέτασης των στάσεων των εργαζομένων της Δ.ΥΠ.Α. απέναντι στην ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών του οργανισμού, στην χρήση των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας (Τ.Π.Ε.) στην καθημερινότητά τους, στην επάρκεια των προγραμμάτων κατάρτισης για την χρήση τους και στην αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων προγραμμάτων ενεργητικών πολιτικών που αφορούν την κατάρτιση προς τον πολίτη. Για τον σκοπό της εργασίας πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση και αναλύθηκαν η έννοια και τα είδη της ανεργίας, οι πολιτικές απασχόλησης κάνοντας την απαραίτητη διάκριση σε ενεργητικές και παθητικές πολιτικές απασχόλησης, οι σύγχρονες και ευέλικτες μορφές εργασίας, αφιερώνοντας ένα αρκετά μεγάλο μέρος της εργασίας στην τηλεργασία καθώς έχει πλέον παγιωθεί και έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας μας και τέλος, η ανάγκη κατάρτισης και επανακατάρτισης των δεξιοτήτων των εργαζομένων και των αναζητούντων εργασία. Ακόμα, αναλύεται ο οργανισμός της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ) μέσω της ιστορικής αναδρομής του θεσμού, αναλύονται οι πολιτικές απασχόλησης που εφαρμόζει αλλά και η εκσυγχρονισμένη και ψηφιοποιημένη μορφή που έχει λάβει. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι διερεύνηση του ζητήματος της ανταπόκρισης των εργαζομένων του οργανισμού στην ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών αυτής, με η αφορμή τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της υπηρεσίας και την ανάγκη κατάρτισης και επανακατάρτισης των δεξιοτήτων των εργαζομένων. Για την εκπόνηση της εργασίας διεξήχθη ποσοτική έρευνα σε 464 απασχολούμενους του οργανισμού. Η προσέγγιση του θέματος έγινε σε δύο μέρη, το θεωρητικό, όπου γίνεται παρουσίαση του θέματος μέσω επιστημονικών άρθρων και βιβλιογραφικής αναφοράς και το εμπειρικό, στο οποίο αναλύονται τα αποτελέσματα της επεξεργασίας των ερωτηματολογίων. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώνεται ότι η κατάρτιση αποτελεί την σημαντικότερη μορφή ενεργητικής πολιτικής δεδομένου ότι ενισχύει την προσδοκία των επιμορφούμενων για την απόκτηση επιπλέον γνώσεων και την διευκόλυνση της καθημερινότητάς τους στο εργασιακό περιβάλλον. Γενικότερα, παρατηρήθηκε μέτρια ικανοποίηση των υπαλλήλων από την επάρκεια κατάρτισης που λαμβάνουν από τον οργανισμού, καθώς η δραματικά εξελισσόμενη τεχνολογία καθιστά αναγκαία την συνεχή επιμόρφωσή τους και την επικαιροποίηση των γνώσεών τους.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διοικητική Επιστήμη και Δημόσιο Μάνατζμεντ, 2024
