Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Ο βασικός καταστατικός σκοπός του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ ή "Βορειοατλαντική Συμμαχία") είναι να εγγυηθεί την ελευθερία και την ασφάλεια των μελών του με πολιτικά και στρατιωτικά μέσα. Από την ίδρυση του το 1949, το ΝΑΤΟ κατέστη κρίσιμος παράγοντας για την σταθερότητα των ευρωατλαντικών σχέσεων, την ασφάλεια της Ευρώπης και, σε τελική ανάλυση, την προάσπιση της δημοκρατίας και της ασφάλειας για τα κράτη-μέλη του. Εβδομηντατέσσερα χρόνια μετά, τριανταένα πλέον μέλη συνασπίζονται πίσω από το ΝΑΤΟ καλούμενα να δράσουν σε ένα διεθνές σύστημα μετεξελισσόμενο, όχι πια διπολικό ούτε μονοπολικό αλλά δυνητικά πολυπολικό με διαρκώς μεταβαλλόμενες προκλήσεις. Το ΝΑΤΟ στοχεύοντας στην ομαλή λειτουργία του και στη συνοχή στο εσωτερικό του, θέτει νόρμες και κανόνες συμπεριφοράς και αξιοπιστίας για τα κράτη μέλη του. Όμως σε ορισμένες περιπτώσεις, τα κράτη τείνουν να προτάσσουν το εθνικό συμφέρον παρά το συλλογικό. Η Τουρκία αποτελεί περίπτωση τέτοιου κράτους-μέλους με ισχυρές εθνικές επιδιώξεις που δρα συχνά μονομερώς, παραβιάζοντας τις αξίες και τους στόχους της Συμμαχίας. Ο νέο-οθωμανισμός του προέδρου Ερντογάν και οι γεωπολιτικοί στόχοι της Τουρκίας, που συγκρούονται με τους αντίστοιχους αρκετών νατοϊκών συμμάχων, διαταράσσουν έντονα την εσωτερική σταθερότητα και αποδοτικότητα του οργανισμού. Εύλογα λοιπόν εγείρονται ερωτήματα για το κατά πόσο ο ρόλος της Τουρκίας στο διεθνές σύστημα, την καθιστά έναν αξιόπιστο σύμμαχο για το ΝΑΤΟ.
Abstract:
The basic purpose of the North Atlantic Treaty Organization(NATO or “Northatlantic Alliance”) is to guarantee the freedom and security of its members through political and military means. Since its establishment in 1949, NATO has become a critical factor in the stability of Euro-Atlantic relations, the security of Europe and, ultimately, the prospect of democracy and security for its member states. Seventy-four years later, thirty-one members states unite under NATO’s umbrella, called to act in an evolving international environment, that is no more bipolar or unipolar, but potentially multipolar facing ever-changing challenges. NATO aiming to its smooth function and internal cohesion, sets norms and rules of behavior for its member states. However, in certain cases, states tend to prioritize national interest over to collective one. Turkey is an example of such state with strong national ambitions that often acts unilaterally, violating the Alliance’s values and goals. President Erdoğan's neo-Ottomanism and Turkey’s geopolitical goals, which conflict with those of several NATO allies, significantly disrupt the organization’s internal stability and efficiency. Consequently, legitimate questions are raised about whether Turkey’s role in international system makes it a reliable ally for NATO.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2023
