Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στο επίκεντρο της παρούσας εργασίας βρίσκεται το Ιδιώνυμο, ο νόμος 4229/ 1929 «Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών», ως μια έκφανση του κοινωνικού ζητήματος στην περίοδο του μεσοπολέμου. Συγκεκριμένα, έπειτα από την μικρασιατική καταστροφή και την κατάρρευση του εθνικιστικού οράματος της Μεγάλης Ιδέας, ενός μύθου που λειτουργούσε συνεκτικά για την ελληνική κοινωνία αλλά ταυτόχρονα και αποπροσανατολιστικά από το κοινωνικό ζήτημα εμποδίζοντας την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης, πως ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» έρχεται να υποκαταστήσει σε ιδεολογικό επίπεδο το ρόλο και τις λειτουργίες της Μεγάλης Ιδέας. Κομμάτι αυτής της διαδικασίας συνειδητής κάλυψης του ιδεολογικού κενού και της σταδιακής δόμησης του αντικομμουνισμού ως κυρίαρχης επίσημης ιδεολογίας αποτελεί το Iδιώνυμο. Μια προσπάθεια της κυρίαρχης τάξης να μεταθέσει το κοινωνικό- ταξικό πρόβλημα που μέσα στις νέες κοινωνικό- οικονομικές και πολιτικές συνθήκες έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο, στο ευνοϊκό για αυτήν επίπεδο του εθνικού. Η προσέγγιση μας στηρίχτηκε κυρίως σε πρωτογενές υλικό της εποχής με σκοπό την ανάδειξη των αντιλήψεων και των απόψεων των πολιτικών πρωταγωνιστών για την ανάγκη λήψης αυτού του μέτρου.
Abstract:
The subject of this dissertation is Law 4229/1929 or Idionymon Law, as it is more commonly known, as an aspect of the social question during the inter- war years. The dissertation examines how the Communist Threat comes to substitute for the ideological role and functions of the nationalistic vision of Megali Idea, a myth which up to then was on the one hand stabilizing the Greek society while on the other was drawing attention away from the social question thus preventing the development of a genuine class consciousness, when after the Asia Minor Catastrophe the latter collapses. Part of this deliberate procedure through which anti-communism becomes the dominant official ideology is the Idionymon Law, perceived here as an attempt of the ruling class to relegate the emerging social and class question, which nunder the new social conditions that followed the defeat of 1922 had been intensified, to the more conducive for its own interests ground of the national interest. Our approach was based mainly in raw nmaterial of this epoch in an attempt to show the perceptions and ideas of the political actors of that time about the necessity of this measure.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνιολογία", κατεύθυνση Κοινωνιολογία της Σύγχρονης Ελλάδας, 2016