Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η διαφθορά και ο Δημοσθένης στην υπόθεση του Άρπαλου
Τίτλος:The corruption and Demosthenes in Harpalus affair
Κύρια Υπευθυνότητα:Τσώλας, Μάριος Δ.
Επιβλέπων:Αδάμ-Μαγνήσαλη, Σοφία
Θέματα:
Keywords:Δημοσθένης, Άρπαλος, διαφθορά, δωροδοκία, Υπερείδης, Δείναρχος, Μέγας Αλέξανδρος, Φίλιππος Β΄, οικονομικό σκάνδαλο, Αρχαία Αθήνα, Δικαστήριο της Ηλιαίας
Demosthenes, Harpalus, corruption, bribery, Hypereides, Dinarchus, Alexander the Great, Philip II, financial scandal, Ancient Athens, Court of Heliaia
Ημερομηνία Έκδοσης:2016
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Πολλές υποθέσεις διαφθοράς στην αρχαιότητα που έφθασαν να γίνουν γνωστές στις μέρες μας μέσω των διασωθέντων αρχαίων κειμένων παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες με σύγχρονα οικονομικά σκάνδαλα. Μια από αυτές είναι και η υπόθεση του Άρπαλου. Ο Άρπαλος υπήρξε ένας από τους μεγάλους καταχραστές της αρχαιότητας και η υπόθεσή του αναδεικνύει αρκετές ομοιότητες της τότε κοινωνίας με τη σημερινή· μιάς κοινωνίας που, αν και απέχει 2.500 χρόνια, παρουσιάζει τα ίδια περίπου προβλήματα με τη σημερινή. Προβλήματα διαφθοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος, από δημόσιους άνδρες που, αν και έπρεπε να είναι πρότυπα πολιτών, αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε. Η υπόθεση των αρπαλείων χρημάτων αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, πολιτικά σκάνδαλα που τάραξε την Αθήνα του 4ου π.Χ. αιώνα· από τη μιά, στην υπόθεση αυτήν ενεπλάκησαν πολλά σημαντικά δημοσία πρόσωπα που κατηγορήθηκαν για δωροδοκία και από την άλλη τα διαφυγόντα τάλαντα ήταν υπερβολικής αξίας για την εποχή εκείνη αλλά ακόμη και για σήμερα. Στην υπόθεση αυτή, κατηγορήθηκε ίσως ο κορυφαίος αττικός ρήτορας, ο Δημοσθένης, ενώ κατήγορος του ήταν ο φίλος του, Υπερείδης, καθώς επίσης ο φιλόμακεδόνας Δείναρχος, ως λογογράφος. Οι κατήγοροι ήταν δέκα στο σύνολο τους, όμως διασώζονται μόνο το έργο του Δείναρχου και αποσπασματικά αυτό του Υπερείδη. Η ρητορική στην αρχαία Αθήνα ήταν το «όπλο» για να πετύχει κανείς το οτιδήποτε· από το αναδειχθεί σε σημαντικό πολιτικό άνδρα, να ενθαρρύνει τους πολίτες να πολεμήσουν, να πλέξει το εγκώμιο των θανόντων ηρώων μέχρι και να καταδικάσει τον πολιτικό του αντίπαλο ή να υπερασπίσει τον εαυτό του όταν βρισκόταν στη δυσμενή θέση του κατηγορουμένου. Τα αποδεικτικά μέσα που χρησιμοποιούσαν, κατά την ακροαματική διαδικασία, οι Αθηναίοι του 4ου π.Χ., ποικίλουν και πολλές φορές ομοιάζουν με τα σημερινά. Βασική όμως διαφορά των αρχαίων δικαστηρίων από τα σημερινά αποτελεί το γεγονός ότι οι δικαστές ήταν απλοί πολίτες, οι οποίοι παρίσταντο ως ένορκοι και όχι εξειδικευμένοι δικαστές όπως οι σημερινοί. Για τον λόγο αυτό, οι δικαστές λειτουργούσαν περισσότερο συναισθηματικά και συνήθως περισσότερο τους επηρέαζε ένας δυνατός λόγος ή μιά έντονη μαρτυρία από ένα «τεχνικό» αποδεικτικό μέσο, όπως ένα έγγραφο ή ένα νομοθέτημα.\r\nΣτην συγκεκριμένη λοιπόν υπόθεση δεν έχουμε την τύχη να έχει διασωθεί η απολογία του μεγαλύτερου ρήτορα όλων των εποχών, Δημοσθένη, για το μεγαλύτερο σκάνδαλο τουλάχιστον της αρχαιότητας. Πάρα ταύτα επιδιώκεται να αισθανθεί ο αναγνώστης την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο δικαστήριο της Ηλιαίας, όντας περιτριγυρισμένη από πλήθος κόσμου που είχε καταφθάσει από όλη την Ελλάδα για να ακούσει έστω τις θέσεις των σημαντικών πολιτικών ανδρών για το σκάνδαλο των αρπαλείων χρημάτων. Η καταδικαστική τελικώς απόφαση για τον Δημοσθένη δεν σημαίνει και τη συμπόρευση της με την αλήθεια· μια αλήθεια, της οποίας ζητούμενο αποτελεί η εμπλοκή του Δημοσθένη στην ελευθέρωση του Άρπαλου και ο τυχόν χρηματισμός του, μια και οι διασωθείσες αποδείξεις είναι ελάχιστες. Το έργο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια να αναδειχθούν τα όποια λιγοστά αποδεικτικά μέσα που χρησιμοποίησαν οι τρεις πολιτικοί άνδρες.
Abstract:Many corruption cases in antiquity, that are known nowadays via the rescued ancient texts present enough resemblances with modern economic scandals.. One of them is the case of Ηarpalus.\r\nΗarpalus was one of the major abusers of antiquity and his affair points out a few similarities between that society and the current one, which confronts almost the same problems today, even if it is far apart 2,500 years ago. Problems of corruption and squandering of public wealth by public persons who, although they had to be role models for citizens, this did not always happen. The affair of harpalian money was one of the foremost, if not the foremost, political scandals that upset Athens of the 4th BC century; at first it involved many important statesmen accused of bribery and on the other hand the loss of “talents” had excessive value not only for that time but even for today. In this case, Demosthenes, perhaps the leading Attic orator, was accused by his friend Hypereides and the friendly to Macedonians, Dinarchus, as logographos. The accusers were ten in total, but the only rescued work was the one of Dinarchus and fragmentary that of Hypereides. The rhetoric in ancient Athens was the accreditation in order to succeed in anything; to become an important politician, to encourage the citizens to fight, to sing the praises of the deceased heroes, even to order his political opponent or to defend himself when he was in the disadvantage of the accused. The evidence that the Athenians of the 4th century B.C. used during the hearing in court vary and often resemble that of today. However, basic difference, between the ancient courts and the current ones, is the fact that the judges were ordinary, simple citizens who attended as members of the jury and not as specialized judges, as it happens today. For this reason, the judges functioned more emotionally and usually were affected from a strong argumentation or an intense testimony, rather than from "technical" evidence, such as a document or a statute. Unfortunately in this particular affair, the major apology of Demosthenes, for the biggest scandal of all seasons, has not been rescued. Nevertheless, it is intended for the reader to feel the atmosphere that prevailed in the court of Heliaea, being surrounded by a crowd that had arrived from all over Greece in order to hear at least the arguments of important men about the political scandal related to harpalian money. The condemnatory final decision for Demosthenes does not essentially mean its accordance with the truth; a truth, whose requirement is the involvement of Demosthenes in the escape of Harpalus and his contingent bribery, since the rescued evidence, is meager. This work is an attempt to bring out this few rescued proof used by the three politicians.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Νομικός Πολιτισμός : Δημόσιο και Ιδιωτικό Δίκαιο, 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 74-75
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
7PMS_DHM_DIO_TsolasMa.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο