Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η ανωνυμία ως προστασία θυμάτων και μαρτύρων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, σε σχέση με τα δικαιώματα του κατηγορουμένου
Τίτλος:Anonymity as a protection of victims and witnesses in the International Criminal Court, in relation to the rights of the accused
Κύρια Υπευθυνότητα:Καραμπατσακίδης, Παναγιώτης Ι.
Επιβλέπων:Τσόλκα, Όλγα Β.
Θέματα:
Keywords:Ανωνυμία, μάρτυρας, θύμα, ΔΠΔ, Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, προστασία, κατηγορούμενος
Anonymity, witness, victim, ICC, International Criminal Court, protection, accused
Ημερομηνία Έκδοσης:2020
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Αυτή η διπλωματική εργασία θα αποπειραθεί αρχικά να παράσχει μία περιεκτική και κατανοητή θεώρηση της δυναμικής μεταξύ θυμάτων/μαρτύρων και των κατηγορουμένων, σε σχέση με την ιδέα της μη αποκάλυψης της ταυτότητας του πρώτου και των αδιαμφισβήτητων συνεπιών για τον δεύτερο.Παρόλο που μάρτυρες και θύματα, ιδιαίτερα στην περίπτωση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, δε διαθέτουν συγκρισιμη αντιμετώπιση και ως εκ τούτου δε διαθέτουν τα ίδια καταστατικά και δικονομικά δικαιώματα, υπάρξει μία εγγενής ρήξη στη συμφιλίωση των εκατέρωθεν διεκδικήσεων. Αυτή η αυθύπαρκτη ταραχώδης δυναμική διατρέχει την επιφάνεια του ζητήματος και ακουμπά πάνω σε κάθε σκέψη του τι είναι καθίσταται κανείς κατηγορούμενος για ένα έγκλημα και τι σημαίνει να διαθέτει κανεις επίσημα την ιδιότητα του θύματος, του μάρτυρα ή και των δύο.Αυτό επιβάλλει στον οποιονδήποτε εισέρχεται στα ενδότερα του θεωρητικού υπόβαθρου να εντοπίσει όχι αρχικά τις λύσεις, αλλά τους πρώτους σπόρους διχόνοιας μεταξύ των δύο εν λόγω αντίθετων δυνάμεων με σκοπό να τις ισορροπήσει. Απαιτείται κυρίως μία πραγματική κατανόηση των προελεύσεων της μη αποκάλυψης ταυτότητας και της σκέψης μήπως η σύλληψη της αυτής ιδέας είναι ευθύς εξυπαρχής μη βιώσιμη αναλογιζόμενοι τις ήδη ευρέως αποδεκτές αρχές της διεξαγωγής δίκαιης δίκης.Ευλόγως, η προσοχή στρέφεται στο Διεθνές Ποινικό ΔΙκαστήριο, το οποίο με το μόνιμο χαρακτήρα και το βαρέως θεσμικό δικαστικό σχηματισμό, είναι στη θέση να παράσχει διαύγεια στο χρόνιο αυτό πρόβλημα. Το Δικαστήριο καλείται να ρυθμίσει ελέγχους και ισορροπίες μέσα σε ένα αντιθετικό σύστημα το οποίο δεν ισορροπεί ποτέ για πολύ και του οποίου οι εσωτερικές διεργασίες απαιτούν έντονη εξέταση και κατά περίπτωση αναλογισμό.Το Δικαστήριο πρέπει να κατορθώσει να αποστασιοποιηθεί από προκαταλήψεις τις οποίες οι δικαστές του μπορεί να διατηρούν σχετικά με τη δυναμική μεταξύ δικονομικών δικαιωμάτων θυμάτων/μαρτύρων και κατηγορουμένου και βέβαια απαιτείται να προβληματιστεί με την πιθανότητα ότι μπορεί να μεταβληθούν εκ ριζών προκαταλήψεις όλων των μερών.
Abstract:This dissertation shall attempt to initially provide a concise and comprehensible view of the concerning dynamic between the witnesses/victims and accused, in respect to the concept of the former’s non-disclosure of identity and the undeniable ramifications for the latter. Even though witnesses and victims, especially in the case of the International Criminal Court do not share comparable status and therefore the same statutory and procedural rights, there exists an inherent fissure in the pacifying of either side’s claims. This innate rumbling dynamic goes further than the surface and touches upon the very notion of what is to be accused of a crime and what it is to be a person officially recognized of having the status of a victim, a witness, or both. This calls anyone who delves into the recesses of the theoretical subtext to detect not solutions at first glance, but the first seeds of discord between these opposing forces with the mindset of balancing them. This requires first and foremost a true grasp of the origins of said non-disclosure of identity and the consideration of whether this concept’s inception is a non-starter or not having in mind the already widely accepted principles of a fairly conducted trial. Understandingly attentions turns to the International Criminal Court, which with its permanence and heavily institutionalized judicial form is in the perfect position to provide clarity on this age-old problem. The Court is called upon to regulate checks and balances within an opposing system which never stays in balance for very long and whose internal workings call for intense scrutiny and ad hoc consideration. The Court must manage most importantly to distance itself from any prior misconceptions its own judiciary might hold concerning the relation between procedural rights of witness/victim and accused and certainly ponder on the possibility that there may need be an uprooting of decades-old preconceptions damaging all involved parties.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2020
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 55-57
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
12PMS_KarampatsakidisPa_1218M038.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο