Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:«Είναι η τραγωδία επιλογή;»: φύλο, σεξουαλικότητα, συναίσθημα και η κληρονομιά της βίας στο φιλμ Pinochet Porn της Ellen Cantor
Τίτλος:“Is tragedy a choice?”: gender, sexuality, affect, and the legacies of violence in the film Pinochet Porn by Ellen Cantor
Κύρια Υπευθυνότητα:Ευθυμίου, Άλκηστη Ν.
Επιβλέπων:Αθανασίου, Αθηνά
Θέματα:
Keywords:Φιλμ, δικτατορία, βία, σεξουαλικότητα, φύλο, camp
Art film, dictatorship, violence, sexuality, gender, camp
Ημερομηνία Έκδοσης:2017
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η παρούσα διπλωματική εργασία αντλεί το κυρίως περιεχόμενό της από τη συνάντηση της συγγραφέως με το φιλμ Pinochet Porn (2008–2016) της καλλιτέχνιδας Ellen Cantor (1961–2013). Βαθύτατα πολιτικό σε πρόθεση και θεματολογία, το Pinochet Porn συνιστά μια επεισοδιακή αφήγηση της ζωής έξι ανθρώπων που μεγαλώνουν υπό το καθεστώς του δικτάτορα Pinochet στη Χιλή. Οι χαρακτήρες αυτοί είναι μεν φανταστικοί αλλά φέρουν, άμεσες ή έμμεσες, συνδέσεις με βιώματα της καλλιτέχνιδας. Γυρισμένο στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο, το φιλμ παράγει μια σειρά από πλασματικές εικασίες για τη διαμόρφωση της υποκειμενικότητας και της προσωπικής εμπειρίας μέσα σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και εστιάζει σε τραυματισμένα υποκείμενα που ζουν και επιβιώνουν σε κρίση. Μέσα από τις αναγνώσεις μου δε θα αποπειραθώ να διατυπώσω σκέψεις για το έργο τέχνης αλλά να σκεφτώ μαζί με αυτό, προσπαθώντας να εκφράσω ιδέες που αρθρώνονται σε σύνδεση με το έργο αλλά και ανεξάρτητα από αυτό. Ζητήματα που επεξεργάζομαι είναι η σύνδεση του προσωπικού με το πολιτικό και η αποσταθεροποίηση αυτού του διπόλου, η έμφυλη διάσταση του πόνου και της οδύνης, η διαπλοκή σεξουαλικότητας, βίας και απόλαυσης, και η σύνθετη, αλλά καταστατική της υποκειμενικότητας, σχέση καθυπόταξης (subjection) και αυτενέργειας (agency). Σε γενικότερο επίπεδο αναρωτιέμαι: πώς μπορεί κανείς να επιβιώσει σε συνθήκες που ακυρώνουν διαρκώς την ίδια του την ύπαρξη και πώς μπορεί, αν μπορεί, αυτή η ακύρωση να μετατραπεί σε δυνατότητα δράσης; Στόχος μου στην εργασία είναι να ξεδιπλώσω τη θεωρητική μου σκέψη παράλληλα με παραδείγματα σκηνών από το φιλμ, το οποίο λειτουργεί ως «περίπτωση». Αυτή η μεθοδολογική πρακτική δεν αποτελεί μια προσπάθεια αναγωγής του ειδικού σε καθολικό, αλλά εξαγωγής των γενικών χαρακτηριστικών του. Ανιχνεύοντας μοτίβα επιβίωσης και προσαρμογής των υποκειμένων μέσα στο Pinochet Porn, επιχειρώ να αντλήσω τι είναι συλλογικό σε συγκεκριμένους τρόπους δράσης εντός κρίσης. Αυτό που καταφέρνει να καταδείξει το συγκεκριμένο έργο είναι ότι η όποια αντίσταση στη βία μπορεί να προκύψει μόνο μέσω της συσχέτισης με τον Άλλο –υπεύθυνα και αποκριτικά– και της αναγνώρισης της ίδιας μας της τρωτότητας, της αλληλεξάρτησης, της μη κυριαρχίας. Η Ellen Cantor επιμένει στη μεταμορφωτική δύναμη του σεξ και του έρωτα, όπου –παρά τη διαρκή απειλή της απόρριψης, της απώλειας, του αφανισμού– το υποκείμενο επιδίδεται σε μια συνεχή –και πάντα ενδεχομενική– προσπάθεια αναστολής, αμφισβήτησης και αναίρεσης της κυριότητας του εαυτού του.
Abstract:This dissertation draws its content from the author’s encounter with the film Pinochet Porn (2008–2016) by artist Ellen Cantor (1961–2013). Deeply political in intent and subject matter, Pinochet Porn is an episodic narrative about the lives of six people growing up under the Pinochet dictatorship in Chile. These characters are fictitious, yet they have direct and indirect similarities with the artist’s personal life encounters. Shot in New York and London, the film produces a series of speculations about the construction of subjectivity and personal experience within a totalitarian regime and focuses on traumatized subjects living and surviving in crisis. What I will attempt through my readings is not to formulate my thoughts on or about a work of art, but to think with it, trying to express ideas that are articulated in conjunction with but also independently of it. Matters I am primarily exploring are the entanglement of the personal in the political and the destabilization of such a binary, the gendered dimension of pain and suffering, the convergence of sexuality, violence, and pleasure, and the complex (but formative of subjectivity) relation between subjection and agency. On a more general level, I ask: How can one survive conditions that keep negating her own existence, and how can she (if she can) convert this negation to a possibility for action? My aim in this dissertation is to present my theoretical thinking in parallel with specific clips from the film, which functions as a “case”. This methodological approach does not constitute an attempt to reduce the specific to the universal, but an attempt to extract its general characteristics. By detecting motifs of survival and adjustment of the subjects within the film, I attempt to deduce what is collective in particular ways of coping with crisis. What Pinochet Porn manages to demonstrate is that resistance to violence can arise only through relating with the Other—responsibly and responsively—in the recognition of our own vulnerability, interdependence, and non-sovereignty. Ellen Cantor insists on the transformative power of sex and love, where—despite the constant threat of rejection, loss, and destruction—the subject takes to a constant—and always contingent—effort of suspending, doubting, and refuting the ownership of its self.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, ΔΠΜΣ Φύλο, Koινωνία, Πολιτική, 2017
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 75-78
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
53PMS_FYL_KOI_POL_EythimiouAl.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο